Hoeilaart, waar winnaars thuis zijn.
Hoeilaart is een dorp van winnaars, en vooral de leden van de tennisclub doen er alles aan om toch maar weer de scalp van zijn tegenstander te pakken te krijgen. En om zo goed mogelijk in dat opzet te slagen , zoveel mogelijk wedstrijden winnen, heeft de Jonge Wingerd het idee bedacht de spelers zoveel mogelijk de kans te bieden elkaar te ontmoeten in allerlei competities, onder het moto : wie ni speelt, ni wint.
En die mogelijkheden zijn er ruimschoots aanwezig . Twee dubbeltornooien, een enkel tornooi, een clubkampioenschap, een familie ontmoeting en een senioren dag . Deze laatste de belangrijkste want in elke wedstrijd is er altijd een winnaar van de club. En aangezien alle andere organisaties uit 50% of meer clubleden bestaan is het duidelijk wat het bestuur wil: veel spelgelegenheid geven aan zijn leden en dus winnaars genoeg om DE ploeg van Hoeilaart te zijn.En dan vergeet ik nog de dubbelavonden, en nog maar pas de padel oefenstonden.
Het gemeentebestuur kon dan ook niet anders dan meer “ banen” aanleggen zoals Sabine Appelmans ze altijd noemt. Twee prachtige padel terreinen, de mooiste uit de Druivenstreek wordt gezegd, liggen daar te blinken (niet erg moeilijk op die prachtige pelouse) en binnen kort een clubhouse waar men in Anderlecht jaloers op zou zijn.Hopelijk doet iedereen zijn best om de padel terreinen proper te houden.In het clubhouse hangt een papier waarop je kan noteren wel weekend je de glazen muren van de kooien kan komen kuisen.Ik weet het, mijn intro’s worden steeds maar langer en over de dag zelf lees je niet veel. En nochtans, voor de jeugd en de toekomst van onze club heeft die groep van 60-plussers een belangrijke voorbeeldtaak .Slechts een ding telt en dat is winnen.
De veteranen moeten er voor zorgen dat de jeugd dezelfde winnaarsmentaliteit toont. De Hoeilaartse gedachte “winnen is belangrijker dan deelnemen”, wordt hoog in het vaandel gedragen . Want als er niet gewonnen wordt, dreigt zelfs onze fiere clubnaam , de Jonge Wingerd, gewijzigd te worden in den Ouwe Klimop.Maar ik vrees dat het woord winnen binnen onze groep een rariteit aan het worden is. Zoals ik eerder schreef heeft het clubbestuur de oplossing gevonden om toch af en toe een overwinning te behalen .We schrijven de veteranen in maar liefst drie competities in, dan zal het aantal overwinningen zienderogen stijgen.
Wel, er is de klassieke interclub, waar we geen enkele match wonnen. Dan maar inschrijven in een reeks met alleen maar dubbels, maar ook daar werd niets gewonnen, en uiteindelijk vonden we toch nog iets in Leuven op ons niveau . En er werd af en toe gewonnen, maar was het misschien door de aanwezigheid van de dames want het betreft ontmoetingen met gemengde ploegen.Gelukkig dat onze senioren dag er nog is.Een 12-tal spelers , allemaal uit dezelfde vereniging spelen er met en tegen elkaar. En winnen dat we doen. Genoeg om het moreel weer op te vijzelen zodat ‘s middags aan tafel alleen nog over de interclub van volgend jaar wordt gepraat.
De laatste jaren schrijf ik dit leesstuk enkele dagen voor de senioren dag doorgaat.Ik ben daartoe wel verplicht want na al die jaren is mijn fantasie redelijk afgebot en het wordt hoog tijd dat een ander iemand die taak overneemt. Best iemand van het bestuur, en aan wie kan ik beter de FAKKEL doorgeven … Fakkel, begin al maar te oefenen.Mijne “Waterman” heeft zijn beste tijd gehad, maar ik zal wel niet de enige veteraan zijn die daar last van heeft.Ik weet ook nog niet of Chris en Bob dezelfde tornooiformule aanhouden, want die heeft al 20x zijn deugdelijkheid bewezen, maar er is ook een voorstel geweest om de dames uit te nodigen . Een paar jaar terug werd de vraag al eens gesteld, maar toen was er geen interesse.
Maar misschien wil het nu wel lukken. De deelname aan de Leuvense interclub werd als positief ervaren, maar de stap naar deelnemen aan een topkompetitie als de senioren dag is blijkbaar nog te groot.
Maar vandaag is er dan ineens witte rook. Drie dames zijn bereid om ons te vervoegen en ze hebben beloofd er voluit hun tanden in zetten. En aangezien eentje tandarts is zal dat tanden erin zetten geen probleem zijn.En spelers, denk maar niet dat dit de kans is om die spierenbundels te laten masseren, want ik vrees, en terecht, dat de dames andere kuiten gewend zijn.Volgens de laatste berichten zullen er nu toch 12 leden aanwezig zijn, en met dat mooie aantal zal Chris wel een perfect schema uit zijn hoed toveren. Daarvoor alvast bedankt dames..Nu tijd om wat hoogtepunten van een geslaagde dag toe te lichten.
Ladies first dan maar, en terecht , want zowel het geleverde spel als het enthousiasme waarmee ze op de baan stonden, zijn het vermelden waard. Patricia, in zeer goede doen was een van de weinigen die al haar wedstrijden wist te winnen. Ze werd dan ook tot winnares van het tornooi uitgeroepen.Maar ook Ann en Titi toonden zich van hun beste zijde, maar dat was wel onvoldoende om Patricia het vuur aan de schenen te leggen.Bij de wedstrijden waar mannen elkaar ontmoetten werd er gestreden alsof het voor echt was. Zo stond het duo Eddy en Eddy ( Rooms en Dehertogh ) onmiddellijk 2-0 voor tegen het ervaren koppel Demunter en uw dienaar Sohie. Geen bal passeerde het net en het was pas toen ze in hun overmoed de ballen buiten keilden dat de stand in ons voordeel kantelde. Maar E. Rooms gaf zich nog niet gewonnen en begon te zeuren over de zonnestralen die langs een klein raampje binnen kwamen. Fel gesticulerend bleef hij protesteren en het was pas toen wedstrijdleider Chris tussen beide kwam dat er verder kon gespeeld worden.
Alle wedstrijden werden in een mooi tempo afgehandeld, maar verschillende spelers moesten toch ervaren dat eens boven de 60, 3 x 13 spelletjes een zware opgave is. Maar ervaren rat Bob had dat wel voorzien en maakte van 1 speler twee halve en die losten mekaar geregeld af. Uiteindelijk speelde iedereen minstens twee wedstrijden en dat was meer dan voldoende vooral in deze hitte.
Ondertussen had Rudi de tafel al gedekt. Hij had een beetje haast want na het eten had hij nog een verrassing in petto. De ballekens, de kip, de vol au vent en de frietjes werden in hoog tempo aangebracht en zoals steeds was alles prima bereid. Tof dat Chris volop mee hielp die bende uitgehongerden te bedienen en nog eens na de maaltijd de borden en bestekken zelf naar de keuken terug te brengen. Of hij ook nog de afwas gedaan heeft heb ik niet gezien, maar er zijn grenzen.
Andere edities eindigen hier. Pintjes drinken en eindeloos bijpraten . Ook dit maal ging het er niet anders aan toe, maar Rudi zijn verrassing was toch wel een mooie afsluiter. Voor de liefhebbers, en dat was bijna iedereen, gaf hij een geslaagde les padel. Misschien kan die opkomende sport bij een volgende senioren dag in het programma verwerkt worden. En wees maar gerust, die volgende senioren dag komt er zeker.
Maar dan wil ik kunnen lezen wat mijn opvolger er van gemaakt heeft.Wie het zal doen weet ik niet maar ik wens je veel succes maat.
